Dear,
Masaya
ka ba?
Maulan
ngayong araw, nakakulong ka nanaman sa kwarto, ninanamnam ang musika na galing
sa headset na nasa iyong tenga. Nagbubulaybulay sa mga nakaraang mga
pangyayari. Masaya ka ba?
Graduate
ka na ah. nabalitaan kong maayos naman ang naging pag-aaral mo sa loob ng apat
na taon sa pinili mong kurso. Walang bulakbol na nangyari, bahay-eskwela ang
nanging takbo ng buhay mo noon. Hindi tulad ng iba. Magaling ka naman noon sa eskwela,
tahimik at nakakapasa. Masipag ka naman mag-aral. Tambay ng library pag bakante
ang oras kasama ang mga matitino mong kaibigan. Pero, masaya ka ba?
Pagkatapos
ng graduation nag-review ka kaagad upang makapasa sa board exam. Ginugugol ang
isang araw na nakaupo sa loob ng sinehan upang makinig sa magaling na lecturer.
Nakikita na kita noon, nakaupo ka pa nga sa may bandang unahan. Seryoso.
Sinusulat ang lahat ng tinatalakay sa isang malaking kwaderno, sinisiguradong
walang malalagpasan. Masipag kang magsulat, kinulang nga yung malaking kwaderno
sa sobrang dami mong naisulat. Kahit na alam mong nagkukulang ang pamasahe sa
araw araw pumapasok ka pa din. Kahit na alam mong parehas lang ang kinakin mo
araw araw dahil yun lang ang kaya ng budget ay tinitiis mo. Matuto ka lang,
makapasa, at magkaroon ng titulo. ‘Di gaya ng iba. Matanong nga ulit, masaya ka
ba?
Naramdaman
ko din yung kaba mo pagdating ng araw na yon. Narinig ko ding hinihiling at
pinagdadasal mo na sana lahat ng alam mo ay lumabas sa lahat ng itatanong sa
exam na yun. Pagkatapos, halos isang buwan ka din naghintay ng resulta. Isang
nakakabagot at nakakakabang buwan. Isang hapon,
nakita ko kung papano mong binasa ang text message na na-receive mo galing
sa kaklase mo, nakita ko ang kislap sa iyong mga mata habang binabasa mo iyon.
Pumasa ka. Napakasaya ng mga magulang mo, sobra. Hindi ka na isang ordinaryong
tao ngayon. Nurse ka na! may titulong dala dala mo habang ika’y nabubuhay.
Napatingin ako sayo, nakita kitang nakangiti. Nung mga oras na iyon gusto sana
kitang tanungin, “masaya ka ba”?
Hindi
mo alam ang nangyari noon, pero ang alam mo hindi related sa naging propesyon
mo ang naging una mong trabaho. Oo, noong mga panahong ‘yon alam ko na hindi ka
naging masaya. Hindi yon ang gusto mo. Alam ko kung paano mong pinilit na
magustuhan pero hindi talaga. Hanggang sa naghanap ka ng iba. Napasok ka sa
call center, madaming kaibigan, magandang experience. Pero hindi ka rin
nagtagal. Bakit kaya? Naging masaya ka ba?
Madami
ka nang naranasan sa buhay ah.. 20 years old ka na. Nakasakay na sa zip line,
nakasakay na ng eroplano, nakasakay na sa roller coaster, nakapag-kape na sa
Star Bucks, may sarili ka na ngang laptop, nakapasok na sa horror booth, ilang
beses nang nakapanood ng gusto mong pelikula, Nakakain na ng mga gusto mong pagkain,
nabili na ang mga gusto mong libro, damit at ilang mga gamit. Nakikita kitang
tumatawa at ngumingiti. Pero, masaya ka nga bang talaga?
Hindi
ko intensiyon na guluhin ang isip mo, concern lang ako. Kamusta ka na? Huli
kasi kitang nakita umiiyak ka sa loob ng kwarto. Pagkatapos ng lahat, bakit?
Narinig kong gusto mong bumalik sa nakaraan. Pagkatapos ng lahat ng nangyari,
bakit? Masyado nang kumplikado ang mga nadaanan mong kalsada, kung babalik ka,
kabisado mo pa ba? Baka maligaw ka lang ulit.
Sa
ngayon, alam mo ba kung saan ka pupunta? O, Bahala na?
Kung kelangan mo
ng kausap, andito lang ako. Hihintayin ko ang sagot mo. Sumulat ka lang.
Tunay na nagmamahal,
Anonymous
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento